HORTITERAPIA

Udowodniono, że bezpośredni kontakt z naturą pomaga zredukować stres i uczucie niepokoju, poprawia zdolność koncentracji, obniża ciśnienie krwi i redukuje niezbędne dawki leków przeciwbólowych.

Kontakt z roślinami aktywizuje pamięć, koncentrację i myślenie, rozwija kreatywność, poprawia motorykę małą, siłę mięśni, pobudza zmysły, zwiększa pewność siebie. Ogród ma więc potencjał, by służyć jako niezwykłe narzędzie terapeutyczne.

Wykazano korzystny wpływ
na osoby chore psychicznie, a terapia ogrodowa stała się częścią ogólnej praktyki.

Intencją ogrodu leczniczego jest bądź aktywne zaangażowanie w prace ogrodnicze lub po prostu pasywne postrzeganie jego piękna. Pasywna forma terapii ogrodowej przebiega zawsze wtedy, gdy obserwacja roślin sprawia danej osobie radość. Może to być podczas relaksu w ogrodzie, podczas spaceru w parku lub widoku z okna na zieleń. Ogrody mają wiele zalet: uspokajają umysł, zmniejszają napięcie mięśniowe, przywracają naturalny biorytm, stymulują układ odpornościowy i procesy regeneracyjne. Praca w ogrodzie jest aktywną formą terapii ogrodniczej, a zarazem ćwiczeniem fizycznym.
Jednocześnie ten rodzaj pracy zmniejsza stres, poprawia zdrowie emocjonalne i psychiczne oraz sprawność fizyczną.

Podstawowym elementem do założenia ogrodu w celach terapeutycznych są podwyższone grządki, tzw. mobilne ogrody, które pozwalają na bliższy kontakt z roślinami osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich lub osobom niewidomym. Dużą zaletę docenią również osoby starsze, które nie muszą się schylać przy pracy z roślinami.

Terapia ogrodowa jako terapia zajęciowa wspiera obszar zwykłych codziennych czynności zawodowych i czynności produkcyjnych, ale także zabawę i konstruktywne wykorzystanie czasu wolnego. Poprzez zajęcia terapeutyczne w ogrodzie można celowo wpływać na siłę mięśni, mobilność, motorykę małą i wzmocnienie chwytu. Praca w ogrodzie pozwala na przezwyciężenie frustracji i rozładowanie złości.